Veranderingen
Hoi allemaal
Even kort.
Annelies en ik hebben plannen voor de maand december en verder. We gaan verhuizen naar Pietermaritzburg, dat is ongeveer 75 km verder landinwaarts.Het project is ook van YFC. We willen, nu we hier toch zijn, ook graag dit project bezoeken. We blijven daar tot en met begin april. Hierna gaan we voor 4 a 5 weken reizen, richting Kaapstad. Maar dat duurt nog wel even.
Ons toekomstige adresin Pietermaritzburg wordt:
Esmeralda de Boon
YFC/KZNPietermaritzburg Office
226 Pine street
Po box 1659
Pietermaritzburg 3200
South Africa
Tel: 033 3453603
Met het goedkopere nummer ervoor wordt het waarschijnlijk dit:
0900-1230075 : (0027)33 3453603
In Pietermaritzburg zal het wat lastiger zijn om iedere dag de e- mail te checken. Er is geen open verbinding met internet.
Tot ziens esmeralda
Ps kijk ook even op de site van Annelies ( nieuw verhaal en foto's)
Nieuw verhaal oktober 2008
Hoi allemaal
Volgens mij is het weer tijd voor een nieuw verhaal. Afgelopen zaterdag zijn we naar het BAT centre geweest waar zuid-afrikanen hun werk tentoonstellen. En je kunt het ook kopen Dit was in de buurt van de haven.. Toen we aankwamen was het er erg rustig. Een van de kustenaars was aanwezig en liet ons zijn werk zien. We hebben er wat rondgelopen en praatje gemaakt. Hierna zijn we weer vertrokken om de auto 300 meter verderop te parkeren waar we wat hebben gedronken bij een restaurant cafe genaamd zacks waar je een mooi uitzicht hebt op de haven. Lekker relaxt allemaal. Ons volgende plan was om naar een groot overdekt winkelcentrum te gaan genaamd Gateway. Hier verkopen ze van alles van goedkope dingen tot dure merken. Wij hebben lekker rond gekeken. Veel kun je niet kopen , want meenemen naar Nederland kan niet, dat past allemaal niet in mijn koffer, maar ze verkopen wel leuke dingen. Het enige wat we nu gekocht hebben is een cd, dat weegt niet zo zwaar en kan mee terug naar Nederland. Haha
Aan het eind van de dag waren we behoorlijk versleten en hebben we een bezoekje gebracht aan de bios die ook in het winkelcentrum zit.
Zondagochtend gaan we vaak naar de kerk genaamd Christ Church Glenwood. Dat is een kleine kerk. Deze wordt gehouden in een meisjes hogeschool. Hierna bieden ze altijd koffie en thee aan en eventueel een muffin. Soms wordt dat wel 10 keer gezegd, zodat we het niet vergeten. Het is een hele sociale gebeurtenis. Wij worden nu ook zo langzamer herkend door steeds meer mensen die nieuwsgierig zijn naar wat wij hier aan het doen zijn. Wij komen op plekken waar de meeste (blanke) Zuid-afrikanen nog nooit zijn geweest en ook nooit zullen komen. Mensen hebben er ook niet echt een voorstelling bij. Daar sta je dan wel even bij stil.
De blanke Zuid-Afrikanen begeven zich vaak op plekken waar (bijna) alleen maar blanken komen. Deze plekken staan ook bol van de bewaking waar ik dus echt wel en nog steeds aan moet wennen. Je rijdt dus met je auto van A naar B. Dat is allemaal goed te doen, maar lopend is een heel ander verhaal. Dat kan wel in sommige wijken, maar daar is dan weer een buurtwacht. De wereld is zo gescheiden. Zo wonen er dus geen blanken in de townships. En er is ook een hele wijk met Indiers want dat is de derde bevolkingsgroep die hier woont. Je hebt zowel rijke als arme Indiers, maar je vindt ze bijna niet in de townships. Deze vrijheid die we hebben in Nederland is iets om dankbaar voor te zijn. Je staat er niet altijd bij stil, maar hier wordt je wel met je neus op de feiten gedrukt.Veel gebeurt hier in Durban met de auto. Altijd opletten als je weggaat of je deur van de auto dicht zit waar ga ik naar toe en wat neem ik mee. Dat zijn dus een aantal verschillen die we met elkaar bespreken.
Op zondagavond gaan we vaak naar de Grace Family Church. Dit is een hele grote en rijke kerk, waar veel aan worship wordt gedaan. De preken zijn in beide kerken heel goed te volgen en zeer praktijk gericht. In de avondkerk volgen ze de rode letters (woorden die Jezus heeft gezegd) in het NT.
Als het goed weer is, gaan we ook af en toe naar het strand.
Komend weekend gaan we met alle vrijwilligers uit Durban en Pietermaritzburg naar Shelly Beach vlakbij Port Shepstone. Dit weekend wordt georganiseerd door Sally de vrijwilligerscoordinator van YFC.
Esmeralda
Link met Annelies
Zomaar een dag.....
Zomaar een dag.....
We hebben opdracht gekregen om een oude zieke man op te halen in de community en hem naar het ziekenhuis, de free clinic, te brengen in de stad. De mensen die in de community werken kunnen niet rijden en zijn aangewezen op taxi's of vrijwilligers die wel kunnen rijden. Aangezien wij werken in de community kregen wij de opdracht om te rijden. Het lijkt een simpele opdracht zonder al te veel gedoe. Even heen en weer rijden en klaar ben je..... haha.
Goed het plan was dat we om half 9 zouden vertrekken, wij stonden netjes klaar, blijkt dat er maar 2 auto's zijn waar we deze week in kunnen rijden de derde is namelijk al 2 weken in de garage voor reparatie oid. En deze 2 auto's zouden vandaag gbruikt worden voor outreach. Mmmm wat nu. Na heel wat heen en weer gepraat te hebben met het andere team, konden we 1 auto gebruiken, wat genoeg is natuurlijk. Mbali (vaste medewerster community) Annelies en ik vertrekken dan rond 9.00 uur naar de community. Ik ga achterin de bukkie zitten, dat is niet het fijnste plekje, maar met z'n drieen voorin was in dit geval niet mogelijk. Er zijn wel bankjes achterin, maar rechtop zitten is voor mij in deze bukkie onmogelijk,. Het is schuin voorover zitten of op de grond.
Ergens midden in de touwnship staat een shoprite(supermarkt) waar Mbali nog even langs het postkantoor wil gaan. Je bent de enige blanke daar. Geen enkele blanke komt daar. Dat is wel even vreemd. Helaas het postkantoor had niet wat ze wilde hebben. We rijden verder naar het drop in centre waar we normaal vanuit werken en halen een intern op Thulie( geen idee nog hoe je dat schrijft) hierna rijden we weer een stukje verder in dezelfde wijk en rijden naar het hospice toe. Hier ligt de man, die we naar het ziekenhuis moeten brengen. Het kost enige overredingskracht om hem mee te krijgen. Hij wil niet. Maar na lang praten door Thulie en Mbali gaat hij dan toch mee. Hij wordt in een rolstoel gezet en naar de auto gereden. Het enige wat hij meeneemt is zijn mobile telefoon (hij weet niet hoe die werkt) handschoenen en wat drinken. Het hospice is totaal niet ingericht voor rolstoelen. Smalle deuren en drempels en een stijle oprijlaan. Een van de mannelijke patienten die al aan de beterende hand is rijdt de rolstoel naar boven.....
Hierna moet de man achterin de bukkie gaan zitten. Dat gaat met veel pijn en moeite. Hij gaat op een deken op de grond zitten met een kussen in de rug. Niet bepaald comfortabel voor deze man van 69 jaar.
Hierna rijden we naar het ziekenhuis toe. Wat ongeveer45 tot 60 min duurt. Als we bij het ziekenhuis zijn aangekomen weten niet goed waar we de auto moeten parkeren. Mbali gaat het ziekenhuis binnen en komt even later terug met de mededeling dat we auto gewoon moeten parkeren waar de ambulances ook aankomen. Mmmm. Zo gezegd zo gedaan. Dan moet de man weer uit de auto en gaat hij in een rolstoel zitten zonder banden. Dit kost enige tijd. Zo wordt hij naar binnengebracht. Thulie zal bij hem blijven. Wij vertrekken weer gauw om plaats te maken voor de ambulances. We parkeren de auto om de hoek en kopen brood voor de kinderen in de community. Dan gaan we terug naar de office van YFC, dan kan iemand anders de auto gebruiken. Om een uur of 2 krijgen we te horen dat we de man weer moeten ophalen. Hij kan nu niet geholpen worden (geen afspraak of geen dokter dat komen we niet te weten). Maar we kunnen niets doen , want er is geen auto. Om 16.00 uur kunnen we dan eindelijk vetrekken. We nemen ook 2 mensen van de staff mee. We zetten hen af bij het ziekenhuis en zij nemen vanaf daar een taxibusje naar huis. De auto parkeren we weer bij de ambulance ingang en ik mag alleen (niet met z'n tweeen) op zoek gaan naar Thulie en de man. In dit ziekenhuis kom je bijna geen blanken tegen. Ik heb heel veel tieners met babies gezien.
Gelukkig zijn ze gauw gevonden. De man gaat weer in de auto zitten op de grond en we brengen hem weer terug naar het hospice in de community. Er is met het ziekenhuis een afspraak gemaakt maar pas voor 15 oktober. Hierna zetten we Thulie af in de community waar zij woont en kunnen dan naar huis toe gaan. Zo maar een dag.
Esmeralda
Straatwerk
Ik ben vorige week met het outreachteam meegeweest. We zijn in de stad een aantal bekende plekken gaan opzoeken waar jongeren van de straat rondhangen. Best wel indrukwekkend. Ze liggen op kartonnetje onder deken te slapen of wat voor zich uit te kijken. Het dak is een stuk plastic. Het tijdverdrijf is voor velen lijmsnuiven. Voor een aantal jongeren worden er papieren geregeld op het gemeentehuis, want vaak hebben ze helemaal geen papieren. Papieren regelen is een zeer tijdrovend werk.
Zo krijgen ze de kans om een of ander baantje oid te zoeken. Ook op deze manier wordt contact met ze gehouden door praatje te maken, vragen hoe het met ze is. Ze mee tenemen naar de dokter enz. We kwamen ook op een plek waar een aantal meiden waren. Een van de meiden had wat geld en ze kocht Fanta en 2 bekertjes en bood ons iets te drinken aan.
Op woensdag, wordt er een grote groep meiden en jongens opgehaald en hier naar het tennysonhouse gebracht. Hier krijgen ze eten en mogen ze zich wassen. Basis dingen die voor ons heel vanzelfsprekend zijn. De jongeren begroeten je over het algemeen heel vriendelijk. Sommigen spreken engels en dan is het leuk om een praatje met ze te maken. Ze hebben best wel toekomstplannen. Ze willen graag zingen en dansen en doen dat nu ook al voor toeristen op straat om zo wat geld te verdienen, maar ze hopen ontdekt te worden en een sponsor te krijgen die hen verder helpt. Ze willen graag wat geld verdienen, zodat ze een kamer kunnen huren waar ze veilig zijn.
De jongens en meiden vinden het niet altijd leuk op straat. Als ze wat waardevols hebben gevonden dan moeten ze het beschermen met hun leven. Soms willen ze niet naar huis, omdat ze worden mishandeld, of omdat er alcohol in het spel is. Vaak moeten ze thuis allerlei dingen doen die ze niet willen doen en is er voor hen geen eten en andere verzorging, zodat ze maar een uitweg zien en dat is de straat op gaan.
Hier wordt geprobeerd om contact te zoeken met zowel de kinderen als de ouder/ verzorgers om een uitweg hier in te vinden. Er wordt veel gebeden voor deze kinderen.
Bidden helpt echt. Daar zijn we hier ten volle van overtuigd!!!!
Esmeralda
Foto's Zuid- Afrika Durban
Hoi allemaal
Ik probeer er foto's op te zetten, maar op de een of andere manier werkt er hier iets niet. Ik hoop dat het binnenkort wel gaat lukken.
Leuk dat er zoveel mensen meelezen
Esmeralda
Eerste week
Hallo allemaal
Zo een eerste berichtje uit Zuid- afrika. Dat werd wel tijd natuurlijk.
De reis verliep goed. In Johannesburg moest ik overstappen op een nationale vlucht. Ik werd daar aangesproken door een man die mensen de weg wijst naar je nationale vlucht. We moesten ongeveer 15 min lopen voor we er waren. En toen wilde hij natuurlijk een fooi. Ik had alleen maar klein geld in Euro's. Hij leek er niet echt blij maee te zijn, maar ja niks aan te doen. Ik had nog geen klein geld in Randen. Hij nam het wel aan hoor. Hahaha
De vlucht naar Durban vertrok op tijd en een uurtje later was ik geland en kwamen de andere vijwilligers mij ophalen. Super!! Annelies was er nauurlijk ook. Fijn weerzien!!!.
Hierna naar de YFC office. Druk verkeer en een beetje wennen, want hier rijden ze links. Heel veel en volle taxibusjes die overal rijden en zomaar ineens stoppen.Mensen die overal lopen.
Aangkomen, mocht ik een kamertje uitzoeken. Dat heb ik eerst een beetje schoongemaakt en ingericht. Foto's en kaarten zijn opgehangen, maar de muur is nog lang niet vol hoor!
Ondertussen veel mensen gezien en gesproken, heel veel namen gehoord en natuurlijk weer vergeten haha.
Afgelopen donderdag had ik een kort gesprek mat Sally. Zij coordineert. Eerst is het de bedoeling dat ik ga rond kijken bij de verschillende projecten en hierna een keus ga maken wat ik wil gaan doen. Donderdag middag zijn we naar de community geweest. Eerst gingen we in 3 verschillende wijken eten rond brengen. Mensen kunnen dan het eten ophalen en er wordt opgeschreven door anderen wie wat krijgt.
In een van de community's (sloppenwijk) staat een klein gebouwtje dat het drop in centre wordt genoemd. Kinderen komen na school even langs om dan een activiteit oid te doen. Samen met ons. Maar in het gebouwtje is helemaal niks. Ook de gezamelijke kraan is buiten.
De meeste van staffleden die op het YFC centre werken kunnen niet rijden. Het is dus aan ons om te chauffeuren zodra we de weg een beetje kennen. Er gaan wel mensen van de staff mee.
Vrijdag gekletst met de meiden van de shelter.
Hierna gingen we een weekendje weg. We waren uitgenodigd door mensen die Melody (vrijwilligster uit Australie) via, via haar kerk kent uit Australie.
We werden daar erg verwend, de gastvrouw des huizes heeft ons de omgeving laten zien. Ze hebben een boerderij met 400 koeien in een heuvelachtig land. Erg mooi allemaal.
Zondag gingen we weer terug het was ongeveer 2,5 uur rijden. Op de terugweg nog even gestopt in Pietermaritzburg, waar ook een afdeling van YFC zit. Hierna terug naar Durban. 's Avonds naar de kerk.
Nou dat was het voor nu wel even.
Iedereen heel bedankt voor het meeleven
Esmeralda
Even kort voor vertrek!!!
Over een paar uurtjes is het zover en vetrek ik naar Brussel. Ik hoop de volgende ochtend om ongeveer 10.00 uur aan te komen in Durban.
Esmeralda